Soms bekruipt het gevoel me dat ik het uit wil schreeuwen: Mensen, kijk eens om je heen als je loopt! Meestal loop ik dan met een rolstoel of rijd ik op de caddy. Het gekke is, de mensen die ik iets wil laten merken, die horen het niet: ze zijn allemaal diep in eigen gedachten verzonken, hebben het enorm druk met het luisteren naar muziek, met hun oortjes in, of gaan helemaal op in een telefoongesprek, druk zwaaiend met hun armen alsof degene aan de andere kant van de lijn het ziet.
Aan deze mensen zou ik willen zeggen: wees wat alerter, kijk bijvoorbeeld eens uit als er iemand vlak langs je rijdt. Want hoewel we ons voorzichtig bewegen, kun je je nog steeds bezeren als je wel die plotselinge zwaai naar rechts maakt, kun je nog steeds anderen heel erg voor de voeten lopen terwijl die heel snel naar de gate moeten en vooral.... mis je alles:
Er gebeurt zoveel leuks, grappigs, moois en spannends op Schiphol, dat je je wel MOET amuseren. Neem nou die man daar, die op een sukkeldrafje achter zijn vrouw aanrent terwijl ze nog snel wat meer taxfree tassen mee een winkel uitneemt en met een enthousiaste blik rondkijkt of er nog meer kleding, juwelen of snuisterijen geshopt kunnen worden. De verleiding van de Holland Boulevard die de man vanuit de verte ziet is voor hem niet langer te weerstaan. Hij snelt er met zijn karretje met drie trolleys en een boel plastic tasjes op af. Die is van plan te gaan zitten en zal van daaruit wachten tot zijn creditcard is leeggeshopt en het eindelijk tijd is om te vertrekken naar de juiste gate.
Ik volg hem niet langer want ik word afgeleid door een andere man die zojuist heeft uitgevonden dat hij een been omhoog had moeten houden om een stap te maken toen hij bij het einde van de rolband was gekomen. Hij buitelt niet zachtzinnig over zijn eigen rode rolkoffer. Ik zie in gedachten al een enorme opstopping ontstaan, maar tot mijn verbazing tilt de sterke vrouw achter hem, de perplexe man in één snelle beweging schijnbaar moeiteloos naast de band en met hem zijn rode koffer om meteen onverstoorbaar haar weg te vervolgen met haar eigen legergroene rugzak.
Vaak zijn reizigers niet bezig met anderen om zich heen. Onzichtbare bubbels behoeden hen voor teveel contact. Dat zie je ook in steden en op andere drukke plaatsen, maar hier komt er een oorzaak bij: Het is namelijk niet alleen de drukte en een bescherming tegen onvermijdelijk veel prikkels als men uit die bubbel zou stappen, maar ook de stress van het reizen, zoals bijvoorbeeld de angst niet op tijd op de juiste plek te arriveren om een vliegtuig te halen, de angst niet de goede papieren bij zich te hebben, de gedachten aan het vliegen zelf of de angst om een koffer niet terug te kunnen vinden bij de bagageband.
Al die stress en angst maken dat de reiziger meer gefocust is op zichzelf en zijn naasten, dan op de wereld daaromheen. Dus ook zonder koptelefoon of dempende 'oortjes', kan het nog steeds zijn dat mensen ons niet in de gaten hebben. Al doen we nog zo ons best.
Commentaires